"การเข้าใจความจริงเกี่ยวกับการเก็งกำไรนั้นมีประโยชน์ในการรวบรวมเนื้อหาสำหรับการเทศนา แต่โปรดจำไว้ว่า - หากคุณไม่ได้นั่งสมาธิอย่างสม่ำเสมอ - ฮะซัน
สวัสดีทุกคน! ฉันเพิ่งกลับมาจากการล่าถอย 10 วันในเทือกเขาหิมาลัยอินเดีย! และฉันก็พร้อมที่จะแบ่งปันความประทับใจของฉัน ฉันหวังว่าโพสต์นี้จะเป็นประโยชน์สำหรับผู้ที่ต้องการเข้าร่วมหลักสูตรการทำสมาธิในเอเชีย แต่ไม่ทราบว่าจะเริ่มต้นอย่างไรหรือคาดหวังอะไร
"การล่าถอยในเทือกเขาหิมาลัย" ควรเป็นเรื่องที่น่าสมเพชมาก แต่ในความเป็นจริงทุกอย่างง่ายกว่ามาก: หลักสูตรที่เหมาะสำหรับมือใหม่มากที่สุดแม้สำหรับผู้ที่ไม่เคยฝึกทำสมาธิมาก่อน แต่สิ่งแรกก่อน ...
Dharamsala
ในเมืองเกรละที่มีแดดจัดซึ่งตั้งอยู่ทางตอนใต้ของอินเดียฤดูร้อนและฤดูร้อนมาถึงแล้ว และภรรยาของฉันและฉันย้ายขึ้นเหนือไปยังเทือกเขาหิมาลัยที่เย็นสบาย เมือง Dharamsala ซึ่งตั้งอยู่ในหุบเขาแคบ ๆ ที่ล้อมรอบด้วยเนินเขาสีเขียวกลายเป็นจุดปลายทาง
ภูมิประเทศไม่เหมือนกับรูปภาพที่ปรากฏในจินตนาการของคนจำนวนมากที่มีคำว่า "อินเดีย" ต้นสนหนาบนทางลาดชันทางเดินแคบ ๆ นกร้องและความเท่ห์ - ทุกอย่างดูคล้ายกับอัลไต! แต่ภาษาฮินดีที่แพร่หลายและลิงที่ไหวอยู่ตามกิ่งก้านของต้นสนเตือนคุณว่าคุณยังอยู่ในอินเดีย
คุณสมบัติอีกประการหนึ่งของ Dharamsala คือการมีอยู่ของวัฒนธรรมทิเบตและประชากรทิเบต
อินเดียเป็นสวรรค์สำหรับผู้ลี้ภัยจากประเทศต่างๆมานาน แม้จะมีขนาดใหญ่ของประชากรในท้องถิ่น แต่ประเทศก็ยังได้รับพลเมืองของประเทศเพื่อนบ้านอยู่ตลอดเวลาดังนั้นจึงเป็นการเพิ่มวัฒนธรรมใหม่ให้กับหม้อขนาดใหญ่ที่เจริญเติบโตของวัฒนธรรมและศาสนาต่างๆ (ในการเชื่อมต่อกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อเร็ว ๆ นี้นิวเดลีก็เต็มไปด้วยชาวเนปาลหนีจากภัยพิบัติทางธรรมชาติที่ร้ายแรง)
ตัวอย่างเช่นในช่วงที่โซเวียตบุกอัฟกานิสถานในอินเดียผู้คนกว่า 60,000 คนย้ายจากประเทศนี้! การยึดครองทิเบตที่รักอิสระของจีนทำให้จีนมีผู้ลี้ภัยทางการเมืองราว 120,000 คนที่อยู่ในอินเดีย ของเหล่านี้ 80,000 ชีวิตใน Dharamsala ความสำคัญของวัฒนธรรมทิเบตในอินเดียเช่นเดียวกับที่พำนักของดาไลลามะที่ 14 และที่ตั้งของรัฐบาลทิเบตในพลัดถิ่นคือ McLeod Ganj ซึ่งเป็นหนึ่งในเขตของ Dharamsala
ผ่านถนนที่มีเสียงดังซึ่งเต็มไปด้วยพ่อค้าของที่ระลึกและเสื้อผ้าทิเบตพระสงฆ์กำลังเดินอยู่ในอาภรณ์สีแดงเข้ม สูงกว่าเล็กน้อยในภูเขาล้อมรอบด้วยต้นสนและห่างจากแมกเลียด์ที่มีเสียงดังมีศูนย์การทำสมาธิหลายแห่งและการศึกษาพระพุทธศาสนา
การเลือก
ในหนึ่งในนั้นเราตัดสินใจที่จะใช้เวลา 10 วันของการทำสมาธิ ในความเป็นจริงมีให้เลือกมากมาย ดังที่ฉันได้กล่าวว่ามีศูนย์หลายแห่งที่นี่อีกสามแห่งที่แม่นยำซึ่งเป็นไปได้ที่จะค้นหาข้อมูลบางอย่างบนอินเทอร์เน็ต ที่แรกก็คือศูนย์กลาง Goenka ที่มีชื่อเสียงระดับโลกซึ่งมีสำนักงานตัวแทนอยู่ในหลาย ๆ เมืองของโลกแม้แต่ในมอสโก! แต่ฉันตัดสินใจด้วยตัวเองว่าฉันยังไม่พร้อมสำหรับการนั่งสมาธิทุกวันเป็นเวลา 11 ชั่วโมงในระบบ Goenk (อัปเดตดังนั้นฉันเลยส่งมันทีหลังนี่คือลิงค์ไปสู่ความประทับใจ) และฉันก็ไม่ชอบการขาดโยคะในระหว่างการเรียน สั่งห้าม!) ศูนย์อื่น ๆ เรียกว่า z_meditation ฉันชอบโปรแกรมที่นั่นมากกว่าในศูนย์กลางของ Goenka แต่ฉันไม่พบรีวิวจำนวนมากเกี่ยวกับการล่าถอยบนอินเทอร์เน็ต นอกจากนี้ราคาสำหรับการผ่านหลักสูตรในศูนย์นี้ค่อนข้างมาก และสิ่งนี้ชี้ให้เห็นว่า z_meditation เป็นองค์กรเชิงพาณิชย์อย่างแท้จริง ศูนย์กลางที่สามเรียกว่า Tushita รีวิวบนเครือข่ายดีมากและมีหลายอย่าง!
จริงอ่านโปรแกรมของการพักผ่อนบนเว็บไซต์หรือไม่ ฉันเห็นว่าการมุ่งเน้นไปที่ความเข้าใจในเชิงทฤษฎีของพระพุทธศาสนา: มีการบรรยายหลายรายการในโปรแกรม แต่มีสมาธิไม่มาก และการทำสมาธิส่วนใหญ่เป็นการวิเคราะห์ไม่เงียบซึ่งฉันใช้
สิ่งนี้ยังไม่เหมาะกับฉันมากนักเนื่องจากฉันต้องการได้รับประสบการณ์การทำสมาธิอย่างแท้จริงและไม่ควรนั่งบรรยาย จากมุมมองของฉันศาสนาพุทธไม่ใช่ศาสนาที่สามารถเข้าใจได้ทั้งในเชิงทฤษฎีและเชิงวิเคราะห์ฟังการบรรยายและทฤษฎี
และฉันยังมีความคิดที่จะจัดระเบียบสถานที่พักผ่อนอิสระ เพื่อเช่าบ้านที่เงียบสงบบนภูเขาและฝึกทำสมาธิที่นั่นในรูปแบบที่ฉันต้องการ แต่แล้วฉันก็ตัดสินใจว่าไม่จำเป็นต้องปิดความเข้าใจของฉันเองเกี่ยวกับวิธีการนั่งสมาธิและการลงทะเบียนเรียนที่ดีขึ้น ทันใดนั้นฉันก็พบสิ่งใหม่และสำคัญสำหรับตัวเอง? ฉันทำเช่นนั้นและตอนนี้ฉันไม่เสียใจ
ฉันเลือกศูนย์กลางของพุทธศาสนาในทิเบตของ Tibit ฉันคิดว่าไม่ว่าในกรณีใดฉันจะสนใจในการบรรยายเรื่องพระพุทธศาสนาเพราะฉันสนใจศาสนาของโลกมาก สมาธิวิเคราะห์เป็นสิ่งใหม่สำหรับฉันอย่างสมบูรณ์ ทำไมต้องยึดติดกับสิ่งที่ฉันคุ้นเคย ประสบการณ์ใหม่สามารถเป็นประโยชน์อย่างมาก
การเริ่มต้น
ศูนย์กลางตั้งอยู่ในสถานที่ที่งดงามและเงียบสงบล้อมรอบด้วยต้นสนและธรรมชาติอันน่าทึ่งของเทือกเขาหิมาลัย เมื่อขึ้นไปบนภูเขากลับกลอกเรามาถึงที่ศูนย์ ผู้เข้าร่วมทุกคนที่อยู่ในหลักร้อยนั่งอยู่ที่ลานบ้านและเริ่มพูดคุยเกี่ยวกับเส้นทางของสนาม (โดยวิธีการที่ผู้ที่ต้องการเป็นหนึ่งและครึ่งครั้ง แต่บางคนไม่ได้รับในหลักสูตรเพราะจำนวนท่าจอดเรือมี จำกัด ผู้ที่ลงทะเบียนล่าช้าถูกบังคับให้รอหลักสูตรต่อไป)
แม่ชีหญิงจากประเทศเยอรมนีอย่างร่าเริงและมีไหวพริบดังนั้นทุกคนหัวเราะและพูดคุยเกี่ยวกับปัญหาขององค์กรและกฎของการล่าถอย มันเป็นไปไม่ได้ที่จะใช้อุปกรณ์โทรศัพท์ (สิ่งเหล่านี้ทั้งหมดถูกส่งไปยังห้องเก็บของก่อนจบโปรแกรม) ถูกห้ามไม่ให้ออกจากศูนย์และผู้เข้าร่วมจะต้องเข้าเรียนในชั้นเรียนทั้งหมดและเงียบ (!) จนกว่าจะสิ้นสุดการถอย! เช่นเดียวกับที่ 8 วันมันเป็นไปไม่ได้ที่จะสื่อสารแม้กับคนที่ฉันแชร์ห้องด้วย! การล่าถอยนั้นจะถูกจัดขึ้นในความเงียบสนิท จริงมีข้อยกเว้นบางอย่างซึ่งฉันจะเขียนเกี่ยวกับในภายหลัง
ฉันรู้ว่ามันฟังดูน่ากลัว แต่ที่จริงแล้วทุกอย่างง่ายขึ้นอีกครั้ง ผู้เข้าร่วมมีอิสระที่จะออกจากศูนย์ Tushit ได้ตลอดเวลา ฝ่ายบริหารยังยืนยันว่าถ้ามีคนรู้สึกว่าเขาไม่สามารถอยู่ได้โดยปราศจากการดื่มการมีเพศสัมพันธ์และการมีเพศสัมพันธ์มันจะเป็นการดีกว่าถ้าเขาจะออกไปกว่าจะเป็นการละเมิดวินัย ยิ่งไปกว่านั้นความเงียบยังไม่สมบูรณ์เช่นในศูนย์กลางของ Goenka ซึ่งห้ามมิให้ดูคนอื่นและสบตากันไม่พูดใน Tushita ไม่มีข้อห้ามดังกล่าว เป็นไปได้ที่จะถามคำถามในการบรรยายและหนึ่งชั่วโมงของความขัดแย้งเกิดขึ้นทุกวันที่ผู้เข้าร่วมโปรแกรมอภิปรายเนื้อหาที่ครอบคลุม
ควรเข้าใจว่ากฎเหล่านี้ไม่ได้ถูกนำมาใช้ ความเงียบและความมีระเบียบวินัยช่วยในการดื่มด่ำในตัวเองซึ่งเป็นเป้าหมายของหลักสูตร ในเมืองในชีวิตประจำวันมีปัจจัยที่น่ารำคาญมากเกินไปหัวของเขาบวมจากความอุดมสมบูรณ์ของแผนและกิจการ นั่นคือเหตุผลที่หลายคนพบว่ามันยากที่จะมีสมาธิในระหว่างการทำสมาธิ บรรยากาศที่เงียบสงบและผ่อนคลายของสถานที่พักผ่อนซึ่งคุณไม่จำเป็นต้องวางแผนอะไรและคุณไม่จำเป็นต้องคิดมากเกินไปก่อให้เกิดการทำสมาธิที่สงบและลึกซึ้งยิ่งขึ้น
ที่พัก
จากนั้นเราก็ตัดสินในห้องของเรา มีห้องส่วนกลางสำหรับ 20 คน แต่ตั้งแต่ฉันสมัครเร็ว ๆ นี้ฉันโชคดีที่ได้พักห้องเดียวกับสองคน ผู้ชายคนหนึ่งมาจากเดลลีอีกคนมาจากมาเลเซีย
ฉันไม่สามารถพูดได้ว่าสภาพความเป็นอยู่นั้นรุนแรงมาก เปรียบเทียบกับศูนย์อื่น ๆ ที่ฉันเคยได้ยินและอ่านเกี่ยวกับพวกเขาค่อนข้างใจดี บางแห่งต้องนอนบนพื้นเย็นและหลบหนีจากแมงป่อง ที่นี่ฉันนอนบนเตียงปกติเช่นนี้ และแมงป่องส่วนใหญ่รบกวนเพื่อนบ้านของฉันจากนิวเดลีซึ่งเตียงของเขาต่ำกว่าและพวกเขาก็สามารถปีนขึ้นไปได้ โดยทั่วไปภรรยาของฉันอาศัยอยู่ในห้องที่อบอุ่นพร้อมห้องน้ำในตัว (!) และไม่มีแมงป่อง เชื่อฉันเหล่านี้เป็นเงื่อนไขที่ดีสำหรับการพักผ่อน
อาหาร
หลังจากวางเรารออาหารค่ำที่ดี
อาหารเป็นอาหารมังสวิรัติเท่านั้น ทุกวัน, ถั่ว, ถั่ว, ถั่ว, ถั่วชิกพีเพื่อให้ร่างกายได้รับโปรตีนเพียงพอ ดูเหมือนว่าฉันจะถูกต้องมาก ในอินเดียมีธรรมเนียมที่จะเพิ่มเครื่องเทศให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้สำหรับอาหาร หากมีเพียงเกลือและพริกไทยในอาหารอินเดียจะไม่ได้ลิ้มรส แต่ในสถานที่พักผ่อนพวกเขาไม่ได้ใช้เครื่องเทศมากมาย เพราะอาหารรสเผ็ดที่มีเครื่องเทศจำนวนมากไม่เพียง แต่ทำให้ระคายเคืองกระเพาะอาหารเท่านั้น แต่ยังทำให้จิตใจไม่สงบ
ในการตื่นขึ้นของอาหารเย็นไม่ได้ประกาศว่าจุดเริ่มต้นของความเงียบงัน
เย็น
ฉันเดินนิดหน่อยจากนั้นฉันก็ไปที่ห้องของฉันซึ่งเย็นกว่าถนน สวมหมวกถุงเท้าขนสัตว์คลุมตัวเขาด้วยผ้าห่มสามผืนและไม่บอกเพื่อนบ้านว่าเป็น "ราตรีสวัสดิ์" (คุณไม่สามารถพูดอะไรได้เลย) เขาเผลอหลับไป หลังจาก 8 เดือนของชีวิตในความร้อนรายวันที่ 30 องศาฉันใช้เวลาในการรับใช้อีกครั้งในความหนาวเย็นเช่นเดียวกับความเงียบซึ่งดูเหมือนว่าจะชั่งน้ำหนักหูของฉันด้วยน้ำหนักของแผ่นหลุมฝังศพ ในเกรละไม่เคยเงียบแม้ในเวลากลางคืนคุณนอนหลับภายใต้รอยแตกของแมลงและสุนัขเห่า และที่นี่มีความเงียบที่หนักแน่นและไม่มีการเคลื่อนไหว
ฉันตื่นขึ้นมาด้วยเสียงฆ้องตอน 6 โมงเช้า ฉันไม่ต้องการฉีกผ้าห่มสามผืนซึ่งภายในมีความร้อนสะสมอยู่แล้ว แต่ฉันใจเย็นด้วยความคิดที่ว่าผู้เข้าร่วมในหลักสูตร Goenok ซึ่งเป็นประตูถัดไปตื่นขึ้นมาตอนตีสี่เมื่อมันเย็นลงและนั่งสมาธิด้วยพลังและหลัก พยายามคลานออกมาจากใต้ผ้าห่มวางเท้าลงบนพื้นน้ำแข็งและออกไปข้างนอก ในการปีนเขาฉันได้พัฒนาวิธีการดังกล่าวเพื่อหลบหนีจากความเย็นในตอนเช้า
มีความจำเป็นต้องถอดเสื้อผ้าออกให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ ออกจากเต็นท์หรือห้องและเริ่มทำแบบฝึกหัด push-ups หมอบอบอุ่นร่างกาย หลังจากนั้นแต่งตัว และดูเหมือนว่ามันจะอบอุ่น เป็นการดีกว่าตัวสั่นที่คลานออกมาจากเต็นท์ด้วยเสื้อสเวตเตอร์สองตัวผ้าพันคอและหมวกและเริ่มดื่มชาร้อนและสั่นสะเทือนไปทั่วขณะนั่งข้างกองไฟ
วิธีการของฉันให้ความแข็งแกร่งและมีความสุขกับร่างกาย แต่จะเป็นการดีกว่าถ้าคุณไม่มั่นใจในสุขภาพของคุณ
หลังจากทำแบบฝึกหัดและซักผ้าฉันก็ไปทำสมาธิครั้งแรก ...
Gompa
ชั้นเรียนจัดขึ้นในห้องที่สวยงามมากสำหรับการทำสมาธิ (Gompa) การตกแต่งภายในคล้ายกับ St. Petersburg Datsan ถ้ามีคนอยู่ที่นั่น ผนังและเพดานตกแต่งด้วยภาพวาดที่สดใสและมีรายละเอียดมาก (ถังและมันดาลา) แบบดั้งเดิมสำหรับพุทธศาสนาในทิเบต ในใจกลางของห้องโถงที่เต็มไปด้วยแสงแดดซึ่งลอดผ่านหน้าต่างจำนวนมากยืนรูปปั้นขนาดใหญ่ของผู้ก่อตั้งโรงเรียน Gelug แห่งทิเบต ชั้นวางเรียงรายไปด้วยรูปปั้นและรูปถ่าย
มีคนจากผู้เข้าร่วมถามว่าทำไมการตกแต่งที่งดงามเช่นนี้จึงเป็นสิ่งจำเป็นในศูนย์พุทธศาสนาเพราะศาสนานี้มุ่งเน้นไปที่การทำงานภายในไม่ใช่การบูชารูปลักษณ์ภายนอก: รูปปั้นและภาพของเทพเจ้า ครูตอบว่านี่เป็นวัฒนธรรมมากกว่าแง่มุมทางศาสนา ภูมิทัศน์ในทิเบตค่อนข้างว่างเปล่าและน่าเบื่อหน่าย ดังนั้นชาวทิเบตจึงพยายามเติมเต็มพื้นที่ภายในวัดของตนด้วยองค์ประกอบของงานจิตรกรรมและประติมากรรม แทบไม่มีที่ว่างในวัดของพวกเขา แต่มันแตกต่างจากประเพณีสู่ประเพณี ในวัดของพุทธศาสนานิกายเซนคุณจะไม่เห็นอะไรเลยนอกจากกำแพงเปล่า: รูปปั้นหรือภาพวาด - เป็นเพียงกำแพงเท่านั้น
ฉันเคยสงสัยเกี่ยวกับการพูดคุยเกี่ยวกับ "สถานที่พลังงาน" แต่ในห้องโถงการทำสมาธิฉันรู้สึกดีมากที่ได้มีส่วนร่วมในการทำสมาธิดำน้ำในตัวฉันทิ้งความคิดไร้สาระไว้นอกกำแพงเหล่านี้ บรรยากาศชุ่มไปด้วยมัน ที่นี่ฉันต้องการที่จะอยู่อีกต่อไปและไม่มีความปรารถนาที่จะจากไป
ด้วยเหตุนี้ฉันชอบที่จะเยี่ยมชมวัดของศาสนาต่าง ๆ ตั้งแต่โบสถ์ออร์โธดอกซ์หินเก่าในบัลแกเรียไปจนถึงวัดพุทธที่เงียบสงบในเทือกเขาหิมาลัย ในสถานที่เช่นนั้นความสงบสุขกระจายอยู่ในอากาศอย่างแท้จริง ความเข้าใจมาว่าพระเจ้าหรือสิ่งที่เราเรียกว่าพระเจ้าไม่มีความกังวลสำหรับความแตกต่างทางศาสนา เขาอาศัยอยู่ในทุกที่ที่ความคิดของผู้คนพุ่งไปถึงจุดสูงสุดและใจของพวกเขาเปิดรับความรักและความเมตตา
การปรากฏตัวของครูในห้องโถงการทำสมาธิตัดความคิดที่ไม่เกี่ยวข้องในหัวของฉันและกลับไปที่ช่วงเวลาที่นี่และเดี๋ยวนี้ เราเริ่มทำสมาธิ
การทำสมาธิ
สมาธิส่วนใหญ่เป็นการวิเคราะห์ ในการปฏิบัติของฉันฉันเริ่มร่างจังหวะของวิธีนี้ แต่ฉันไม่เคยจัดการกับสิ่งนี้อย่างจริงจัง ในระหว่างการทำสมาธิวิเคราะห์ผู้ฝึกจะฟังเสียงของอาจารย์หรือเขาเองก็พยายามที่จะแทรกซึมลึกเข้าไปในปัญหาบางประเภททำให้จิตใจจดจ่ออยู่กับมัน
สมาธิส่วนใหญ่อุทิศให้กับการพัฒนาความเห็นอกเห็นใจและความรัก พุทธศาสนาในทิเบตของมหายานมีวัตถุประสงค์เพื่อการปลดปล่อยจากความทุกข์ของสรรพสัตว์และไม่เพียง แต่ในความสำเร็จของความรอดของแต่ละบุคคล (เนอร์วาน่า) เช่นการเคลื่อนไหวทางพุทธศาสนาเถรวาทอื่น ๆ
บ่อยครั้งที่การทำสมาธิมีอารมณ์ค่อนข้างมาก ตัวอย่างเช่นครูขอให้แสดงด้วยความเจ็บปวดหรือความทุกข์ของญาติพี่น้องคนหนึ่ง และผู้ชมหญิงส่วนใหญ่ในห้องโถงเริ่มร้องไห้ มีความรู้สึกว่าครูกดจุดเจ็บอย่างจงใจดังนั้นในตอนแรกมันทำให้เกิดการต่อต้านภายในที่เงียบสงบในตัวฉัน
แต่ในช่วงเวลาที่โดดเด่นสำหรับการอภิปรายของเนื้อหาครอบคลุมหญิงสาวคนหนึ่งแสดงความคิดเห็นว่าทั้งหมดนี้จะทำเพื่อแบ่งบล็อกภายในที่ป้องกันไม่ให้คนบีบด้วยความกลัวและซับซ้อนรู้สึกสงสารและความรัก ภรรยาของฉันเชื่อว่าจุดประสงค์ของการฝึกนี้คือการทำความสะอาด ก่อนที่จะเริ่มทำสมาธิผู้คนจะต้องทิ้งผลของการบาดเจ็บลึก ฉันเห็นด้วยกับสิ่งนี้ทั้งหมด
แต่ฉันก็ยังรู้สึกว่าในขณะที่ฉันมีทัศนคติที่ไม่ชัดเจนเกี่ยวกับเรื่องนี้ ไม่มีอะไรผิดปกติกับการร้องไห้ระหว่างนั่งสมาธิ ฉันรู้สึกกดดันระหว่างฝึกซ้อมซึ่งฉันไม่คุ้นเคยเลย ใช่ฉันไม่คิดว่ามันจะเจ็บปวด เพียงแค่ผู้คนสามารถยึดติดอยู่กับอารมณ์ของพวกเขาและเชื่อว่าการทำสมาธิทุกครั้งควรจะมาพร้อมกับท้องเช่น แต่บ่อยครั้งมากในระหว่างและหลังการทำสมาธิหากคุณฝึกฝนอย่างสม่ำเสมอจะไม่มีความรู้สึกสดใสเกิดขึ้น และจะต้องมีการถ่าย
แต่หลังจากการล่าถอยทุกคนรู้สึกดีมาก ทุกคนมีความสุข ดังนั้นส่วนใหญ่แล้วมันไม่ได้ทำร้ายใคร แต่ช่วยเท่านั้น!
ฉันชอบนั่งสมาธิมากเมื่อตายเอง การตระหนักรู้ถึงความตายของตัวเองช่วยให้เสียเวลาน้อยลงทำสิ่งที่สำคัญจริงๆและชื่นชมยินดีมากขึ้นเกี่ยวกับช่วงเวลาที่ผ่านไปของชีวิต
ฉันได้เรียนรู้เทคนิคมากมายสำหรับการพัฒนาความเห็นอกเห็นใจและความรักซึ่งฉันวางแผนที่จะรวมเข้ากับการปฏิบัติของฉัน
มีการทำสมาธิเกี่ยวกับการรับรู้ของหลักคำสอนทางพุทธศาสนาเช่นแนวคิดของความว่างเปล่า นอกจากนี้ยังเป็นที่น่าสนใจแม้ว่าในความคิดของฉันการทำสมาธิกับความว่างเปล่าอย่างน้อยที่สุดก็ต้องการคำและแนวคิดใด ๆ
ฉันได้เรียนรู้เทคนิคใหม่มากมายแม้ว่าฉันจะไม่เชื่อพวกเขาในตอนแรก แม้ว่าฉันจะยังคงคิดว่ามีการวิเคราะห์การทำสมาธิมากเกินไป มันจะดีกว่าถ้ามองจากมุมมองของฉันถ้าพวกเขาเจือจาง 50 ถึง 50 ด้วยการทำสมาธิเงียบ ๆ บางครั้งเสียงไม่เพียง แต่ไม่ได้มีส่วนทำให้เกิดการแช่ แต่ยังทำให้เสียสมาธิ นอกจากนี้ผู้คนสามารถเชื่อมโยงกับเทคนิคเหล่านี้ได้อีกครั้ง และเมื่อผู้คนไม่มีครูเหล่านี้จำนวนมากภายใต้คำที่พวกเขาเคยนั่งสมาธิพวกเขาสามารถเลิกฝึกได้
หลังจากการนั่งสมาธิตอนเช้ามีอาหารเช้า: โจ๊กบนน้ำขนมปังกับน้ำผึ้งและเนยถั่ว โดยหลักการแล้วไม่เลว ค่าไฟที่ยอดเยี่ยมในตอนเช้า
จากนั้นเริ่มการบรรยาย
การบรรยาย
การบรรยายน่าสนใจมาก ฉันชอบอาจารย์มาก เขาเป็นหนุ่มอิสราเอลที่มีปริญญาทางด้านฟิสิกส์ที่ใช้ชีวิตตลอดชีวิตในอังกฤษ เขาอธิบายได้ดีมาก (เท่าที่จะทำได้) ที่ซับซ้อนที่สุด (ในทางทฤษฎีไม่ง่ายในการปฏิบัติ) หลักคำสอนทางพุทธศาสนา แสดงให้เห็นถึงความรู้ด้านวัสดุที่ยอดเยี่ยมและความสงบที่ไม่รุนแรง บางคนเบื่อใครซักคนบ่นเรื่องการพูดช้ามาก แต่ฉันคุ้นเคยกับมัน ยิ่งกว่านั้นวิธีการจัดการบรรยายในความคิดของฉันมีส่วนช่วยให้การชะลอตัวของสุขภาพดีและทำให้จิตใจสงบ เตรียมเขาสำหรับการฝึกสมาธิ
แต่เหมือนกันทั้งหมดฉันเชื่อว่าสเตคมีขนาดใหญ่มากที่สร้างขึ้นตามทฤษฎี ศาสนาพุทธไม่ใช่สิ่งที่เรามักจะเรียกว่าศาสนาในตะวันตก พูดสั้น ๆ ว่าศาสนาพุทธไม่เรียกร้องให้บูชาเทพเจ้าและทำพิธีกรรมอย่างไร้ที่ติ พระพุทธศาสนาเป็นความรู้ในใจและการพัฒนา
ดังนั้นหลายชั่วโมงต่อวันเราได้รับการบอกว่าจิตใจของเราทำงานอย่างไร จากนั้นในระหว่างการทำสมาธิเรา“ ย่อย” แนวคิดเหล่านี้ฟังเสียงสงบของครู นั่นคือส่วนการวิเคราะห์ของจิตใจไม่ได้เงียบแม้ในระหว่างการทำสมาธิ แต่ความจริงของพุทธศาสนาอยู่ในอีกด้านหนึ่งของจิตใจพวกเขาอยู่ห่างไกลจากความเข้าใจวิเคราะห์เสมอ มันจะดีถ้าแทนที่จะฟังว่าทุกอย่างทำงานภายในตัวเราเราก็จะมองเข้าไปข้างในตัวเราและคิดออกในระหว่างการทำสมาธิที่เงียบสงบ
ฉันไม่ได้ปฏิเสธคุณค่าของการศึกษาทฤษฎีเลย แต่ในหลักสูตรนี้ดูเหมือนจะมากเกินไปโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับหลักสูตรเกี่ยวกับศาสนาพุทธซึ่งเป็นปรัชญาการปฏิบัติและการทดลองอย่างมาก
ผู้หญิงคนหนึ่งเคยถามคำถามว่า“ ฉันไม่ใช่คนโง่ แต่ฉันไม่เข้าใจสิ่งต่าง ๆ ที่คุณกำลังพูดถึง” นี่เป็นเพราะเพื่อที่จะเข้าใจสิ่งนี้มันไม่จำเป็นเลยที่จะต้องเป็น "ฉลาด" Наоборот, нужно выйти за пределы интеллекта, получить какой-то опыт медитации, чтобы осознать истины об отсутствии тождества "Я" с эмоциями, например. Вот именно такого опыта было не так много.
Но один из участников высказал мнение, что за такое короткое время люди без опыта медитации вряд ли смогут на собственном примере осознать такие вещи. А аналитические медитации быстрее подталкивали их к этому. Не могу сказать, что я с этим не согласен. Тоже отчасти верно.
Лекции заканчивались к обеду, перед которым был сеанс небольшой растяжки и йоги, а вот после обеда было самое интересное. Карма-йога!
Карма-йога
Этот элемент монастырской жизни унаследовала армия. Практика чистить зубной щеткой армейский туалет пошла, на мой взгляд, из монастырей, особенно китайских, где монахов заставляли, например, подметать двор тонким прутиком. Несмотря на кажущуюся простоту, такая активность может нести пользу и для духовного развития. Она развивает концентрацию, терпение и усмиряет гордыню ("да, чтобы я чистил туалет!").
Здесь конечно был не такой суровый вариант. Просто разным людям дали разную работу: кто-то мыл посуду, кто- то подметал двор, мне же посчастливилось чистить туалеты. Заметьте, что я не поставил слово "посчастливилось" в кавычки. Это было очень увлекательное занятье. В условиях молчания, отсутствия общения и впечатлений это было своего рода развлечением. Я со своими "коллегами", ни обмолвившись с ними ни словом, заканчивал чистить унитазы и душевые кабинки очень быстро, так, что все блестело. Это была совсем не тяжелая работа. Потом шел отдыхать на солнышке, расслабляясь под пение птичек, порхающих между густыми ветвями елей. (Ночью в горах холодно, но днем на солнце очень тепло и приятно).
Обезьяны
Главным развлечением для изголодавшихся по впечатлениям умам участников курса (помимо чистки туалетов) было наблюдение за обезьянами! Они были повсюду: маленькие и большие, тощие, вытянутые и толстые как бочка, воинственные самцы и спокойные самки, таскающие своих детенышей на спинах или под брюхом.
Монахи сделали им бассейн, чтобы они могли купаться и пить в жаркий сезон. И вот целая толпа участников ретрита рассаживалась на ступеньках перед залом медитации и наблюдала за тем, как мартышки резвятся у бассейна. Молоденькие особи влезали на сосну рядом с бассейном и, раскачиваясь на ее гибкой ветке, подобно прыгунам в воду, "бомбочками" прыгали в бассейн друг за другом! Выскакивали из воды все мокрые и, не отряхивая шерсти, носились туда-сюда, поскальзывались, падали, висели на веревках и ветках, пока более серьезные и спокойные старейшины обезьяньего племени вычесывали насекомых из своих партнеров.
Правда обошлось и не без казусов и небольших столкновений высших приматов с их более дикими и примитивными сородичами. Когда я только пришел на территорию центра, я сначала не понял, зачем на каждом обеденном столе, располагающемся на улице, лежит по горсточке маленьких камней. После первой атаки обезьян на мой обед, я понял, для чего это. Камни нужны были, чтобы отпугивать наглых мартышек, стремящихся утянуть кусочек с еды со стола.
На территории центра работает обезьяний патруль: пара людей и собак, которые отгоняют надоедливых животных. Но, несмотря на это, обезьянам удавалось что-то стащить. И однажды одну девушку укусил один из приматов. Но это был единичный случай. Просто с обезьянами нужно быть осторожнее и желательно не кормить.
Досуг
Свободного времени было не так уж и мало. Кто-то читал, (в центре есть хорошая библиотека, вдобавок нам просто выдали на руки какую-то литературу) другие занимались йогой, а кто-то просто отдыхал на траве. Если меня не отвлекали мартышки, то я старался заниматься своей уютной тихой медитацией, так как не ретрите мне ее недоставало.
Я решил использовать все возможности этой спокойной, молчаливой обстановки, которая прекрасно располагает к медитации. Читать совершенно не хотелось, так как мой ум итак получал немало теоретической информации на лекциях.
В условиях постоянного молчания и отсутствия впечатлений, мозг становится очень наблюдательным к мелочам. Улавливаешь настроение окружающих тебя людей и не только. К концу ретрита я уже знал в каких отношениях находятся друг с другом местные собаки!
Конец
Всего медитацией с преподавателем занимались часа два с половиной в день (не считая моей самостоятельной практики). В последние два дня упор был на медитацию, лекции кончились. И в эти дни занимались часов пять… В молчании, медитации и размышлениях прошли эти дни. В последний день нас ждала заключительная беседа, где каждый мог высказать свои впечатления. Почти всем, в том числе и мне, очень понравилось. Хотя, конечно, прозвучали и критические замечания.
Потом был прощальный ланч с пиццей и шоколадными шариками. Все с жадностью набросились на эту еду, так как таких угощений на ретрите до этого не было. Была возможность познакомиться со многими людьми и обменяться с контактами. Так что ланч проходил в веселой, дружелюбной и непринужденной обстановке.
Многие участники решили погостить еще какое-то время в Дарамсале и арендовали себе комнаты в местных отелях или гестах. Мы с супругой решили поселиться в деревушке, в которой находится центр Тушита. Здесь очень уютно и приятно. Наш балкон выходит на долину, заполненную светом, порхающими бабочками и пением птиц. Вокруг пасутся коровы и всякая другая живность. Вот так выглядит вид.
Люди
Порядка 100 человек из разных стран учувствовало в курсе. Было много израильтян, англичан, американцев. Русских только было 2-е: я и супруга. Надеюсь, благодаря этой статье участие нашей страны в курсе возрастет. Мне было отрадно видеть, что так много людей интересуется медитацией. Особенно приятно удивило присутствие индийцев в Тушите. Тем кто никогда не был в Индии может казаться, что здесь все сплошь и рядом занимаются йогой и медитацией. Каким бы странным это ни казалось, йога, наверное, популярнее на Западе, чем в Индии.
Пару дней назад я познакомился с индийцем из Дели в одном из кафе. Он рассказал мне, что медитирует с пяти лет. Я ответил, что очень удивлен этому: не так много жителей Индии занимаются практикой. Он согласился со мной и сказал, что вся его семья потешается над ним из-за его занятий. Вот такая вот Индия.
Но, надеюсь, с приходом к власти нового премьер-министра ситуация изменится. Наренда Моди (премьер-министр Индии) сам занимается йогой и активно ее пропагандирует.
С большинством участников я ни обмолвился ни словом во время прохождения курса. Но когда я случайно сталкивался с ними на шумных улицах Маклеода, мы разговаривали настолько непринужденно и легко, с такими теплотой и участием, как будто были закадычными друзьями, хотя в большинстве случаев даже не знали, как друг друга зовут!
Действительно, ретрит сблизил всех людей без всякого общения друг с другом!
Самое главное, я понял, насколько может быть обманчиво первое впечатление о человеке. И что не нужно ему постоянно верить.
Итоги
В целом, подводя итоги, хочу сказать, что для меня курс не прошел впустую, я получил массу новых знаний о себе, о различных техниках медитации. Курс сильно повлиял на меня в положительном плане. Но, конечно, были и минусы. Я их обозначаю не для того, чтоб отговорить вас от посещения ретрита Тушита (посетить однозначно стоит). Просто хочу, чтобы потенциальные участники из России были готовы к определенным нюансам.
Минусы:
- Слишком много теории.
- Временами чрезмерная академичность материала на лекциях. ("вот это делиться на пять добродетелей, каждая из которых разделяется еще на три истины" и идет перечисление)
- Мало времени уделялось ответам на вопросы о медитации.
- Не могу сказать, что удавалось хорошо погрузиться в медитацию. Опыт именно медитации не могу назвать очень глубоким. Но с другой стороны, это хорошо для новичков.
Было еще кое-что, что многие относили к недостаткам, но я затрудняюсь это назвать минусом. Людям не понравилось, что в графике был выделен час, посвященный обсуждению пройденного материала. Вроде как мы должны были хранить молчание, а здесь разговариваешь и слушаешь других. Это раздражает ум. С последним я согласен. Но для меня все не так однозначно.
Данная практика, судя по всему, пошла из монашеской традиции диспутов. И для меня она была полезна. Дело в том, что, когда много медитируешь и мало разговариваешь, очень сильно повышается осознанность. Замечаешь малейшие движения психики, но при этом есть возможность не поддаваться этим импульсам и просто наблюдать за ними. В общении с людьми рождается множество различных психологических реакций: это может быть какой-то подавленный стыд, скрытые комплексы, безотчетное волнение, гипертрофированная или заниженная самооценка. В обычном общении в суете города не всегда это замечаешь. Но на ретрите видишь все как на ладони.
Вот здесь я пытаюсь казаться лучше, чем я есть. ทำไม? Или я замечаю, что не слушаю человека, торопясь высказать свое мнение. Зачем? Если относиться к этому правильно, то есть без злобы на себя, а с терпеливым снисхождением, как к маленькому ребенку, то можно узнать много нового о себе и проработать свои недостатки, которые раскрываются в социуме.
Теперь о плюсах, которых было намного больше чем минусов.
Плюсы:
- Отличная организация курса. Курс проводится уже много лет, видно, что у работников центра очень много опыта.
- Вкусная, сбалансированная вегетарианская еда.
- Прекрасная территория, тишина и свежий воздух. Красивый зал для медитации.
- Опытные преподаватели.
- Очень дружелюбная и спокойная атмосфера.
- Интересные лекции, существенно расширяющие кругозор.
- Много различных техник медитации (с возможностью приобрести диск с записью в конце).
- Низкие требования к опыту участников. Подходит для новичков.
- Недорого.
- Отличный вариант отпуска. Увеличение работоспособности, мотивации, моральных сил и терпения гарантированы!
- Позитивный и полезный опыт.
Требования
- Обязательно! Знание английского. Все лекции и медитации на английском. Участники друг с другом общаются опять же на английском.
- Готовность провести 8 дней в Тишине (первый и последний день можно разговаривать) сохранять дисциплину и жить не в таких комфортабельных условиях, к которым вы привыкли. Но не нужно себя недооценивать. Были участники, которым казалось, что они не выдержат, но все для них прошло легко. Хотя были и такие, кто систематически нарушал молчание, покидал территорию. Необходимо понимать, что если будете давать себе много поблажек, то это помешает не только вам, но и остальным участникам курса.
- Опыт в медитации и в изучении буддизма не обязателен.
- Отсутствие серьезных психологических осложнений. Здесь уже неоднозначно. С одной стороны, психические недуги могут обостриться. С другой - многие, наоборот почувствуют облегчение смогут интегрировать в свою жизнь полезные практики, позволяющие избавиться от страха или депрессии. На курсе были люди с тяжелыми психологическими травмами ,(как я люблю говорить, «к медитации приходят не от хорошей жизни») все в итоге для них прошло хорошо, и они получили ценный для себя опыт. Просто будьте осторожнее.
Для кого этот курс?
Для всех людей всех возрастов, которые хотят развиваться, улучшить качество своей жизни, раскрыть в себе потенциал счастья, любви и сострадания, изучить основы самой древней мировой религии. А также для тех, кто испытывает ностальгию по пионерским лагерям. Обстановка в Тушите напомнила мне быт детского лагеря.
Последствия
Как я писал, курс Тушиты мне очень понравился, несмотря на недостатки. Достоинств было больше. И я сделал для себя несколько выводов, которые, надеюсь, улучшат мою жизнь, а также жизнь многих людей, которые со мной взаимодействуют.
Что я наметил для себя? Некоторые из нижеописанных тенденций начали оформляться во мне до того, как я приступил к курсу, но после него, я в них укрепился.
- Я решил добавить в свою практику больше техник для развития любви, сострадания и прощения. Использовать аналитические медитации.
- Сделать осознанность своей привычкой, практиковать медитацию, когда я хожу, бегаю, моюсь, работаю, ем, делаю зарядку. Чаще заниматься йогой.
- Меньше заниматься всякой ерундой, потому что жизнь очень коротка. Посвящать время более важному.
- Окружить себя еще больше дисциплиной. Я еще раз осознал, как подъем рано утром в одно и то же время, железный распорядок дня помогают поддерживать тонус, хорошее настроение и работоспособность. И это экономит массу времени!
- Я понял, что мне очень повезло, что у меня уже сейчас есть возможность помогать людям.
- Я заметил, что я стал намного спокойнее. Меньше тороплюсь и переживаю.
- Курс лишний раз напомнил мне, что не стоит искать счастья нигде за пределами себя самого!
- Появилась огромная мотивация заниматься медитацией и другими духовными практиками. Судя по моему сайту, вы скажете, что она итак была. Да, но ее стало намного больше. Наверное, по той причине, что мне все-таки удалось заглянуть одним глазком туда, по ту сторону привычных представлений. Об этом дальше.
В последний день, когда мы медитировали часов 5, после одной из последних сессий я почувствовал удивительный покой. Это было не похоже на покой пьяного человека, которому просто на все наплевать. Это было спокойствие, основанное на знании и хорошем понимании того, что все на самом деле очень просто, намного проще, чем я думал всю жизнь. Это трудно описать словами. Я могу только вспомнить истории про монахов, которые уходили на долгое время в медитацию и, возвращаясь, начинали хохотать как сумасшедшие.
Что же такого смешного они находили? Возможно то, что многие вещи, к которым они всю жизнь относились с такой преувеличенной серьезностью, вкладывая в них столько эмоций и надежд, по сути, просто слабая рябь на воде, дымка, которая рассеивается, стоит только солнцу выйти из-за горы. Она рассеялась, вот ее нет! За ней только Солнце и все! Много лет мы придавали столько значению этой дымке, жили в ней, а на деле это просто ничто! Иллюзия и проекция ума! Когда приходит это понимание, приходится только смеяться.
В тот час я написал в своей тетрадке:
"Сойти с ума" - не совсем правильное выражение. Мы называем сумасшедшими тех, кто все еще находится внутри своего ума, пускай болезненного и изощренного, терзаемого маниями, галлюцинациями. На самом деле, такие люди очень глубоко зарылись в работу своего рассудка. Повезло же тем, кому на самом деле удалось выйти за пределы ума!"
Это понимание, которое находится по ту сторону любых слов и концепций. Но этот "свет истины" стал постепенно затухать. Тем не менее, я получил какое-то представление о том, что будет там. И теперь мне больше хочется туда стремиться.
